Van de week heb ik van een aantal groep 2 leerlingen het mooiste compliment (dat je als leerkracht kan krijgen) gekregen:
Meester Aziem: "wat hebben jullie dit jaar van de juf geleerd?"
Groep 2 kinderen: "niets"
Meester Aziem: "maar wie heeft jullie dan leren tellen en schrijven?"
Groep 2 kinderen: "dat hebben we zelf geleerd".
Nu denk je waarschijnlijk "is dat een compliment? Ze zeggen dat ze niets geleerd hebben van jou als juf!"
Klopt! Ze denken dat ze niets van mij geleerd hebben, maar dat ze de dingen zichzelf aangeleerd hebben.
Dat is nu zoals ik spelend leren voor ogen heb. In de onderbouw werken we met 'spelend leren'......
Jonge kinderen leren wanneer ze spelen. Ze willen de wereld om hen heen ontdekken en er deel aan nemen (ontdekken van materialen, maar ook culturele praktijken zoals de supermarkt of fietsenmaker).
Als leerkracht richt je je op het stimuleren van spel. Je leeft je in in ervaringen en gedachten van kinderen. Je gaat het spel verdiepen en verrijken, ook met lezen, schrijven en rekenen. Niet als lesje aan een tafeltje, maar als onderdeel van het verhaal dat kinderen spelen en waarin lezen, schrijven en rekenen vanzelfsprekend een rol spelen.
Dus als kinderen het idee hebben dat ze alleen maar spelen (maar stiekem ook dingen leren) omdat ik ze geen 'lesjes' geef, dan ben ik een tevreden leerkracht. Het draait namelijk ook niet om mij, maar om hen!